Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 19 Φεβρουαρίου: Κυριακῆς Ἀπόκρεω - Η φοβερά ημέρα της Κρίσεως(Ματθ. κε΄ 31-46)

Eἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάν­τες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐ­τοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐ­τοῦ, καὶ συναχθή­σεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐ­­­τοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν ­πρόβατα ἐκ δε­ξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.
τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογη­μένοι τοῦ πατρός μου, ­κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμα­σμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ κα­­ταβολῆς κό­σμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐ­δώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐ­πο­τίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνη­γάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ­ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσον­ται αὐτῷ οἱ δίκαιοι ­λέ­­­­γοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴ­δομεν ξέ­νον καὶ συν­ηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πό­τε δέ σε ­εἴδομεν ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀ­μὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ­ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποι­ήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐ­ωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡ­τοιμασμέ­νον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγ­γέλοις αὐτοῦ. ­ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐ­δώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνη­γά­γε­τέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐ­­­­πε­σκέψασθέ με. τότε ἀποκρι­θήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονή­σα­μέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέ­γων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐ­ποι­ήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλα­σιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
Όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου με όλην την δόξαν αυτού και μαζή με αυτόν όλοι οι άγγελοί του, τότε θα καθίση στον θρόνον του, τον λαμπρόν και ένδοξον. Και θα συναχθούν εμπρός του όλα τα έθνη της γης από της δημιουργίας του Αδάμ μέχρι της συντελείας του κόσμου και θα χωρίση αυτούς μεταξύ των με όσην ευκολίαν χωρίζει ο ποιμήν τα πρόβατα από τα ερίφια. Και θα θέση τα μεν πρόβατα εις τα δεξιά του τα δε ερίφια εις τα αριστερά. Τότε θα στραφή ο βασιλεύς εις εκείνους που θα ευρίσκωνται εις τα δεξιά του και θα πη· “ελάτε σεις οι ευλογημένοι του Πατρός μου και κληρονομήσατε την βασιλείαν των ουρανών, η οποία έχει ετοιμασθή για σας από τότε που εθεμελιώνετο ο κόσμος. Διότι επείνασα και μου εδώσατε να φάγω, εδίψασα και με εποτίσατε, ήμουν ξένος που δεν είχα τόπον να μείνω, και με επήρατε στο σπίτι σας. Ήμουν γυμνός και με ενεδύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε, εις την φυλακήν ήμουν και ήλθατε να με ιδήτε”. Τότε θα αποκριθούν προς αυτόν οι δίκαιοι και θα πουν· “Κυριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον και σε εθρέψαμε η διψασμένον και σου εδώσαμε νερό; Πότε δε σε είδαμεν ξένον και σε περιμαζέψαμε η γυμνόν και σε ενεδύσαμεν; Πότε δε σε είδαμε ασθενή η φυλακισμένον και ήλθαμε εις επίσκεψίν σου;” Και θα αποκριθή εις αυτούς ο βασιλεύς· “Αληθινά σας λέγω, κάθε τι που εκάματε, δια να εξυπηρετήσετε ένα από τους αδελφούς μου, που φαίνονται άσημοι και ελάχιστοι μέσα εις την κοινωνίαν, το εκάματε εις εμέ” (Ο Χριστός, ο βασιλεύς, που είναι ο Υιός του Θεού αλλά και υιός του ανθρώπου, τους πάσχοντας, τους πτωχούς και γυμνούς, αυτούς τους οποίους οι ματαιόδοξοι και υπερήφανοι περιφρονούν, τους θεωρεί αδελφούς του, τέκνα του ουρανίου Πατρός και τους περιβάλλει με όλην του την αγάπην. Δι'αυτό και κάθε βοήθειαν που τους προσφέρεται την θεωρεί ως προσφερομένην εις αυτόν τον ίδιον). Τότε θα πη και εις εκείνους, που στέκονται εις τα αριστερά του· “φύγετε μακρυά από εμέ σεις οι καταράμενοι και πηγαίνετε στο αιώνιον πυρ, που έχει ετοιμασθή δια τον διάβολον και τους πονηρούς αγγέλους του. Διότι επείνασα και δεν μου εδώσατε να φάγω, εδίψασα και δεν με εποτίσατε. Ξένος ήμουν και δεν με επήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και δεν με ενεδύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε”. Τότε θα αποκριθούν και αυτοί λέγοντες, “Κυριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο η διψασμένον η ξένον η γυμνόν η ασθενή η φυλακισμένον και δεν σε υπηρετήσαμεν;” Τότε θα αποκριθή εις αυτούς και θα είπη· “αλήθεια σας λέγω· εφ' όσον δεν εκάματε τα καλά αυτά εις ένα από αυτούς, που ο κόσμος θεωρεί πολύ μικρούς, ούτε εις εμέ εκάματε”. Και θα απέλθουν αυτοί μεν εις την αιωνίαν κόλασιν μαζή με τον διάβολον, οι δε δίκαιοι εις την αιωνίαν ζωήν μαζή με τον Θεόν. (Ετσι η δικαία κρίσις θα έχη γίνει, το δίκαιον θα αποδοθή και η ασάλευτος αποκατάστασις θα πραγματοποιηθή).

«Συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη»

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα φωτίζει τὸ τέλος τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Ἀκούσαμε ὅτι θὰ ξαναέλθει ὁ Κύριος μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀγγέλους Του καὶ θὰ καθίσει σὲ θρόνο ἔνδοξο. Θὰ συγκεντρωθοῦν μπροστά Του γιὰ νὰ κριθοῦν «πάντα τὰ ἔθνη», οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν γενεῶν. Μιὰ συνάθροιση ἀσύλληπτη στὸ μέγεθός της – τρισ­εκατομμύρια ἀνθρώπων! Μιὰ ἡμέρα συγ­κλονιστική: ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του. Ἂς δοῦμε πολὺ σύντομα τί σημαίνει γιὰ τὴ ζωή μας τὸ μοναδικὸ αὐτὸ γεγονός.

1. Θὰ κριθοῦμε μὲ αἰώνιες συνέπειες

Ἐκείνη τὴ φοβερὴ ἡμέρα θὰ σταθεῖ ὁ καθένας μας ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ κριτηρίου καὶ θὰ κριθεῖ γιὰ τὴ ζωή του μὲ κάθε λεπτομέρεια – γιὰ τὶς πράξεις, τὰ λόγια, τὶς σκέψεις του! Ὁ Κριτὴς δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξαπατηθεῖ, οὔτε νὰ δωροδοκηθεῖ, διότι εἶναι ὁ καρδιογνώστης Θεός. Καὶ ἡ ἀπόφαση θὰ εἶναι ἢ νὰ κληρονομήσουμε τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἢ νὰ ἀποπεμφθοῦμε στὴν αἰώνια Κόλαση· ἢ ἀπόλυτη εὐτυχία κοντὰ στὸ Θεὸ ἢ ἀπερίγραπτη δυστυχία μακριά Του! Ἀπόφαση ποὺ δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἀκυρωθεῖ, ἀλλὰ θὰ ἰσχύει στοὺς αἰῶνες!
Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ μᾶς; Σημαίνει ὅτι κάθε ἐπιλογή μας ἔχει ἀντίκτυπο στὴν αἰωνιότητα· μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ ἢ στὴ σωτηρία ἢ στὴν ἀπώλεια. Ἑπομένως ὀφείλουμε νὰ βάλουμε σὲ δεύτερη μοίρα ὅλους τοὺς ἐγκόσμιους στόχους μας καὶ νὰ μᾶς ἀπασχολήσει περισσότερο ἀπὸ ὅλα ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Δὲν ἐπιτρέπεται ὡς πιστοὶ Χριστιανοὶ νὰ ζοῦμε χαλαρὰ καὶ ἐπιπόλαια, οὔτε νὰ παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία· ἀλλὰ στὸ σύν­τομο χρόνο τῆς ζωῆς μας νὰ φρον­τίζουμε γιὰ τὴν καλὴ ἀπολογία μας στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἀγωνιζόμαστε. Νὰ μετανοοῦμε. Νὰ καθαριζόμαστε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

2. Θὰ κριθοῦμε καὶ γιὰ τὶς παραλείψεις μας

Ἀκούσαμε ἐπίσης ὅτι ὅσους ἀπέπεμψε ὁ Κύριος στὴν αἰώνια Κόλαση, τοὺς ἀπέπεμψε ὄχι διότι ἔκλεψαν ἢ σκότω­σαν, ἀλλὰ διότι δὲν ἔδειξαν ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους τους ποὺ βρίσκονταν σὲ ἀνάγκη. Δηλαδὴ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐπιβαρύνουν μόνο οἱ ἁμαρτίες μας ἀλλὰ καὶ οἱ παραλείψεις μας. Εἴμαστε ἔνοχοι ὄχι μόνο ὅταν κάνουμε τὸ κακό, ἀλλὰ καὶ ὅταν παραλείπουμε νὰ κάνουμε τὸ καλό.
Συνεπῶς δὲν ἀρκεῖ γιὰ τὴ σωτηρία μας νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία. Ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ καλλιεργοῦμε τὴν ἀρετή, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἀγάπη. Νὰ μὴν παραμελοῦμε τὴν ἐλεημοσύνη. Νὰ δείχνουμε ἀγάπη στοὺς δυστυχισμένους. Νὰ τοὺς σπλαχνιζόμαστε καὶ νὰ τοὺς συμπαραστεκόμαστε ὅσο μποροῦμε.

3. Στὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον νὰ βλέπουμε τὸν Χριστὸ

Εἶπε ὁ Κύριος στοὺς ἐκ δεξιῶν Του: «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»· καὶ στοὺς ἐξ εὐωνύμων Του: «Ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε». Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὅ,τι κάνουμε στὸ συνάνθρωπό μας, εἶναι σὰν νὰ τὸ κάνουμε στὸν ἴδιο τὸν Χριστό – ἔτσι τὸ θεωρεῖ ὁ Ἴδιος – καὶ ἀναλόγως θὰ ἀνταποδώσει εὐλογία ἢ ἀποδοκιμασία.
«Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου; Εἶδες Κύριον τὸν Θεόν σου», διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Στὸ πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας, τοῦ ὁποιουδήποτε συνανθρώπου μας, νὰ βλέπουμε τὸν Χριστό. Διότι εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένος· διότι γι᾿ αὐτὸν ἔχυσε τὸ Αἷμα Του ὁ Κύριος ἐπάνω στὸ Σταυρό. Ἡ ἀπόσταση ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν συνάνθρωπό μας, μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅπως κι ἂν ὀνομάζεται αὐτὴ ἡ ἀπόσταση: κατάκριση, θυμός, μνησικακία, ἀντιπά­θεια, ἀδιαφορία. Καὶ ἀντίστροφα, ἡ ἀ­γάπη πρὸς τὸν ἀδελφὸ εἶναι ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.
Αὐτὸ ἐξάλλου εἶναι ὁ Παράδεισος: νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Νὰ χαιρόμαστε μὲ τὴ χαρά τους καὶ νὰ λυπούμαστε μὲ τὴ λύπη τους· ὅπως τὸ ἔπραξαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι· ὅπως τὸ ἔπραξε ἡ ἁγία Φιλοθέη, ποὺ γιορτάζουμε σήμερα, ἡ ὁποία ἔδωσε ὅλα τὰ δικά της καὶ τὸν ἑαυτό της στὸ Θεὸ καὶ ἀφιερώθηκε στὴ διακονία τῶν ἄλλων.

***

Τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ ὕμνοι τῆς σημερινῆς Κυριακῆς μᾶς παρουσιάζουν μὲ ἔντονο τρόπο τὴ φοβερὴ ἐκείνη ἡμέρα καὶ ἴσως μᾶς τρομάζουν. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἕνα δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος δὲν θέλει νὰ χαθεῖ καν­ένας ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὅλοι νὰ σωθοῦμε. Εἶναι ἕνα ξύπνημα ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ραθυμίας καὶ τῆς φιλαυτίας μας, ἕνα κάλεσμα νὰ γίνουμε ὅλοι μας ἄνθρωποι ἐλέους καὶ ἀγάπης, γιὰ νὰ κληρονομήσουμε τὴν ὑπέροχη Βασιλεία, ποὺ μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει ὁ πανάγαθος Θεός μας, Βασιλεία, ἀπερίγραπτης καὶ αἰώνιας εὐτυχίας.

https://www.osotir.org/el/2012-10-11-17-02-26/item/36768-fover-mera-t-s-kriseos