Το Ευαγγέλιο της ημέρας

Δευτέρα 30 Μαίου 2016 ε΄ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. η΄ 42 - 52):

42 Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλ­θον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐ­κεῖ­νός με ἀπέστειλε. 43 διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀν­θρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. 

45 ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι. 46 τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας; εἰ δὲ ἀλή­θειαν λέγω, διατί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι; 47 ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ. 48 ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπον αὐτῷ· οὐ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς ὅτι Σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις; 49 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω, ἀλλὰ τιμῶ τὸν πατέρα μου, καὶ ὑμεῖς ἀτιμάζετέ με. 50 ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου· ἔστιν ὁ ζητῶν καὶ κρίνων. 51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Ἰου­δαῖοι· νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

42 Ἀπαντώντας λοιπόν ὁ Ἰησοῦς στήν καυχησιολογία τους αὐτή τούς εἶπε: Ἐάν ὁ Θεός ἦταν πατέρας σας, θά εἴχατε ἀγάπη καί σέ μένα, διότι ἐγώ ἀπό τόν Θεό ἔχω βγεῖ μέ τήν ἐνανθρώπησή μου καί ἔχω ἔλθει ἀνά­μεσά σας. Εἶμαι ἀνάμεσά σας ὡς πρεσβευτής τοῦ Θεοῦ. Διότι καί στόν κόσμο πού ἦλθα, δέν ἔχω ἔλθει ἀπό μόνος μου, ἀλλά ἐκεῖνος μέ ἀπέ­στειλε. 43 Γιατί δέν καταλαβαίνετε καί δέν ἐκτιμᾶτε ὅσα σᾶς λέ­ω μέ τή διδασκαλία μου καί τό κήρυγμά μου; Θά σᾶς πῶ ἐγώ τήν αἰτία. Δέν καταλαβαίνετε τή διδασκα­λία μου, διότι δέν μπορεῖτε νά τήν παρακολουθεῖτε μέ ἐν­­δι­­­α­φέρον καί εὐλάβεια ἐξαιτίας τῆς κακίας καί τῆς δια­φθο­­ρᾶς τῶν ψυ­­­­­­χῶν σας. 44 Ἐσεῖς, πού καυχιέστε ὅτι εἶστε παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἔχε­­­­­τε πατέρα τόν διάβολο. Ἀπ’ αὐτόν κατάγεστε καί τό δικό του χαρακτήρα καί τά ἰδιώματα κληρο­νο­μή­σα­­­­­­­­­­­τε. Κι ὅσα ἁμαρτωλά καί φονικά ἐπιθυμεῖ ὁ πατέρας σας αὐ­­­τός, αὐτά καί σεῖς θέλετε καί εἶστε ἀποφασισμένοι νά κάνε­τε. Ἐκεῖνος ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ ἀν­θρώ­­­­που ἦταν φονιάς τοῦ ἀνθρώπου· καί μέ τό ψέ­μα του παρέσυρε τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία καί τό θάνα­το. Καί δέν μπορεῖ νά σταθεῖ στήν ἀλήθεια, διότι δέν ὑπ­­άρχει μέ­σα του κανένας πόθος γιά τήν ἀλήθεια καί κα­­μία διάθεση νά πεῖ κάποτε τήν ἀλήθεια. Ὅταν λέει τό ψέ­μα, τό βγά­­­ζει ἀπό μέσα του. Λέει ψέματα, διότι εἶναι ψεύτης καί πα­­τέ­ρας τοῦ ψεύ­­­δους, ὁ πρῶτος ἐπινοητής καί ὁ κύ­ρι­­ος ὑποβολέας του. 45 Ἐγώ ὅμως εἶμαι ἡ φωνή τῆς ἀλήθειας. Κι ἐπειδή λέω τήν ἀλήθεια, γι’ αὐτό δέν μέ πιστεύετε ἐσεῖς, πού εἶστε παιδιά τοῦ ψεύτη διαβόλου. 46 Ποιός ἀπό σᾶς, ἐξετάζοντας καί ἐλέγχοντας τή ζωή μου, μπορεῖ νά ἀποδείξει ὅτι ἔχω κάνει ἔστω καί τήν πα­­ραμικρή ἁμαρτία; Κανείς. Συνεπῶς οὔτε ὡς ψεύ­τη μπο­­­ρεῖτε νά μέ κατηγορήσετε. Ἀλλά ἐάν λέω πά­ντο­τε τήν ἀλήθεια, γιατί ἐσεῖς δέν μέ πιστεύετε; 47 Ἐκεῖνος πού κατάγεται ἀπό τόν Θεό καί ἀπέκτησε μέ τήν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς πραγματική συγγένεια μέ τόν Θεό, ἀκούει μέ προσοχή καί ἐνδιαφέρον τούς λόγους τοῦ Θεοῦ καί τούς ἐγκολπώνεται. Γι’ αὐτό ἐσεῖς ἀδι­­αφορεῖτε καί δέν ἀκοῦτε τούς λόγους τοῦ Θεοῦ, διότι πνευματικῶς δέν κατάγεστε ἀπό τόν Θεό καί δέν ἔχε­τε πραγματική συγγένεια μ’ αὐτόν. 48 Ὕστερα λοιπόν ἀπό τόν ἔλεγχο αὐτό, τοῦ ἀπο­κρί­θη­καν οἱ Ἰουδαῖοι: Ἀφοῦ τόσο περιφρονητικά ἐκφρά­ζε­σαι γιά τούς Ἰσραηλίτες, καλά δέν λέμε ἐμεῖς ὅτι εἶσαι Σα­­­­­μα­ρείτης κι ὅτι ἔχεις δαιμόνιο, ἀπό τό ὁποῖο ἐμπνέ­ε­σαι τήν τρελή αὐτή ἰδέα πού ἔχεις γιά τόν ἑαυτό σου; 49 Τούς εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: Ἐγώ δέν ἔχω δαιμόνιο καί δέν σᾶς μιλάω ἀπό μίσος ἤ ἀπό κάποια διατάραξη φρενῶν ἐξαιτίας διαβολικῆς ἐπίδρασης. Ἀλ­λά ὅταν σᾶς λέω ὅτι δέν ἔχετε πατέρα τόν Θεό, τι­μῶ τόν Πατέρα μου, γιά τόν ὁποῖο θά ἦταν ντροπή καί ἀτί­μω­­ση νά ἔχει τέτοια παιδιά. Ἀλλά ἐσεῖς, ἀντί νά δε­χθεῖ­τε τήν τιμητική αὐτή μαρτυρία γιά τόν Πατέρα μου καί νά διορθωθεῖτε, μέ χλευάζετε καί μέ βρίζετε. 50 Ἐγώ ὅμως δέν ζητῶ νά δοξάσω τόν ἑαυτό μου, καί γι’ αὐτό δέν μέ νοιάζει ἐάν μέ χλευάζετε. Ὑπάρχει ὁ Πατέρας μου, ὁ ὁποῖος ζητᾶ τή δόξα μου. Αὐτός θά κάνει καί τήν κρίση ἀνάμεσα σέ μένα καί στή δική σας ἀπιστία καί τυφλότητα. 51 Κατηγορηματικά σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἐάν κανείς τηρήσει καί ἐφαρμόσει στή ζωή του τό λόγο μου, δέν θά δεῖ πο

τέ μέ τά μάτια του τόν πνευματικό καί αἰώνιο θάνατο, πού χωρίζει γιά πάντα τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί τόν καταδικάζει στήν αἰώνια κόλαση. 52 Μετά λοιπόν ἀπό τή νέα αὐτή διακήρυξη τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ εἶπαν οἱ Ἰουδαῖοι: Τώρα πεισθήκαμε τελείως ὅτι ἔχεις δαιμόνιο. Ὁ Ἀβραάμ, ὅπως καί οἱ προφῆτες, ἐνῶ τή­­­­ρη­σαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πέθαναν· κι ἐσύ λές ὅτι ἐάν κα­νείς τηρήσει τό λόγο μου, δέν θά πεθάνει ποτέ;

http://www.osotir.org/