Ἐὰν στέκεσαι ἐνώπιόν του Θεοῦ ὅπως πρέπει καὶ προσφέρεις ὅλες σου τὶς δυνάμεις,μὴν ἀπομακρυνθεῖς μέχρι νὰ λάβεις τὸ αἴτημά σου· ἐὰν ὅμως σὲ κατακρίνει ἡ συνείδησή σου ὅτι καταφρονεῖς καὶ ἐάν, ἐνῶ μπορεῖς, δὲν προσεύχεσαι συγκεντρωμένος, μὴν τολμήσεις νὰ σταθεῖς ἐνώπιόν του Θεοῦ, γιὰ νὰ μὴ γίνει ἡ προσευχή σου ἀφορμὴ ἁμαρτίας. Εάν ὅμως, ἐπειδὴ ἐξαντλήθηκες ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, δὲν μπορεῖς νὰ προσεύχεσαι ἀπερίσπαστα, νὰ βιάζεις ὅσο μπορεῖς τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ στέκεσαι ἐπίμονα ἐνώπιόν του Θεοῦ, ἔχοντας τὸ νοῦ σου σ’ Αὐτὸν καὶ συμμαζεύοντας τὸν στὸν ἑαυτό του· καὶ ὁ Θεὸς συγχωρεῖ, ἐπειδὴ ἀδυνατεῖς νὰ σταθεῖς ὅπως πρέπει ἐνώπιόν Του, ὄχι ἀπὸ καταφρόνηση, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμία. Ἐὰν βιάζεις τὸν ἑαυτό σου μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο σὲ κάθε καλὸ ἔργο, μὴν ἀποκάμεις μέχρι νὰ λάβεις τὸ αἴτημά σου, ἀλλὰ κτύπα τὴν πόρτα Τοῦ ζητώντας τὸ αἴτημά σου. Διότι λέγει: «ὅποιος ζητάει παίρνει, ὅποιος ψάχνει βρίσκει καὶ ὅποιος χτυπάει τοῦ ἀνοίγεται» (Λουκ. 11?, 10). Διότι τί ἄλλο θέλεις νὰ ἐπιτύχεις παρὰ μόνο τὴν κατὰ Θεὸ σωτηρία;
Βασιλείου του Μεγάλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου