Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Ευαγγελικό  Ανάγνωσμα Κυριακή  12 Ιουνίου 2016

Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Ἰωάν. ιζ΄ 1-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν, εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.

Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. ᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ὅτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

Μετάφραση

Εκείνο τον καιρό σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε, «Πατέρα, έφτασε η ώρα· φανέρωσε τη δόξα του Υιού σου, ώστε κι ο Υιός να φανερώσει τη δική σου δόξα. Εσύ του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους έτσι θα δώσει κι αυ­τός την αιώνια ζωή σε όλους αυτούς που του εμπιστεύτηκες. Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Να αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω. Τώρα λοιπόν εσύ, Πατέρα, δόξασέ με κοντά σ’ εσένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος. «Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που τους πήρες μέσα από τον κόσμο και μου τους εμπιστεύτηκες. Ανήκαν σ’ εσένα, κι εσύ τους έδωσες σ’ εμένα, κι έχουν δεχτεί το λόγο σου. Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα· γιατί τις διδαχές που μου έδωσες, εγώ τις έδωσα σ’ αυτούς, κι αυτοί τις δέχτηκαν και αναγνώρι­σαν πως πραγματικά από σένα προέρχομαι, και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο. Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι’ αυτούς που μου έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα. Κι όλα όσα εί­ναι δικά μου είναι και δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και δι’ αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου. Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς. Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου· αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανένας απ’ αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο άνθρωπος της απώ­λειας, για να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής. Τώρα όμως έρ­χομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ

«Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι»

Κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακή, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν ἁγίων καὶ θε­οφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενι­κῆς Συνόδου, ἀναγινώσκεται μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες εὐαγγελικὲς περικοπές. Πρόκειται γιὰ ἕνα τμῆμα τῆς λεγομένης ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου. Σ’ ἕνα ση­μεῖο αὐτῆς τῆς συγκινητικῆς προσ­ευχῆς ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀ­­­­πευθυνόμενος ὡς Ἀρχιερεὺς καὶ μεσίτης μας πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα λέγει: «Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι». Δηλαδή: Τὴ στιγμὴ αὐτὴ δὲν Σὲ παρακα­λῶ γιὰ τὸν κόσμο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους τοὺς ὁποίους μοῦ ἔ­­­δωσες, διότι ἂν καὶ μοῦ τοὺς ἔδωσες, δὲν παύουν νὰ εἶναι δικοί σου.
Ἂς δοῦμε ὅμως ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχεται ὁ Κύριος καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὴ ἡ ἀρχιερατικὴ προσευχή του γιὰ τὴ δική μας ζωή.

1. ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναφέρει ποιοὶ εἶ­ναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχε­ται: Εἶναι οἱ μαθητές του, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «ἔγνωσαν ἀληθῶς» καὶ ­«ἐπίστευσαν» ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος Υἱὸς τοῦ Θε­οῦ. Αὐτοὶ ποὺ Τὸν ἀναγνώ­ρισαν ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ καὶ Τὸν ἀκολούθησαν μὲ πλήρη καὶ τέλεια ἐμ­πι­στοσύνη.
Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «τὸν λόγον αὐ­τοῦ τετηρήκασι», δηλαδὴ ἀγωνίστηκαν νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶπε ὅτι «δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς», διότι πράγματι δοξάζεται ὁ Ἰησοῦς Χρι­στὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς Βασιλέα καὶ Κύριο μὲ τὴν πίστη καὶ τὴ ζωή τους.
Γι’ αὐτοὺς προσεύχεται ὁ ­Κύριος! Ὅ­­­μως, ὅπως διευκρίνισε ὁ Ἴδιος, ἡ προσ­ευχή του δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς ­πιστοὺς χριστιανοὺς κάθε ἐποχῆς: Δὲν σὲ παρακαλῶ μόνο γι’ αὐτοὺς ἐδῶ τοὺς μαθητές μου, εἶπε, «ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ» (Ἰω. ιζ΄ 20).
Ἐφόσον λοιπὸν πιστεύουμε στὸν Κύ­­­ριο Ἰησοῦ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, τότε ἔχουμε κι ἐμεῖς τὸ ξεχωριστὸ προνόμιο νὰ ἀνήκουμε σ’ Αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀπευθύνει τὴν εἰδικὴ αὐτὴ Ἀρχιερατική του Προσ­ευχή. Ἔχουμε τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ μᾶς θεωρεῖ ὁ Κύριος δικούς του: «Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας», λέγει πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα. Δικοί σου ἦταν καὶ Ἐσὺ μοῦ τοὺς ἔδωσες, γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσω στὴ σωτηρία.
Ναί! Εἴμαστε δικοί του! Τί σημαίνει ὅμως αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας;

2. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι μᾶς διάλεξε ὁ πανάγαθος Θεὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ δυσεξαρίθμητα πλήθη τῶν ἀνθρώπων καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀ­­λήθεια του, ἀποτελεῖ ἀφορμὴ δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν πάνσοφη Πρόνοιά του.
Πολὺ περισσότερο ὅμως συγκινεῖ τὴν ψυχή μας καὶ μᾶς χαρίζει ­ἐλπίδα καὶ ­ἀσφάλεια ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ ­Κύριος Ἰη­σοῦς δείχνει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καὶ ­μεσι­τεύει πρὸς τὸν Οὐράνιο ­Πατέ­ρα γιὰ καθέναν ἀπὸ τοὺς μαθητές του: «Πά­­τερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνό­μα­τί σου», Τοῦ εἶπε. Φύλαξέ τους μὲ τὴν πατρικὴ καὶ παντοδύναμη προστα­σία Σου...
Ἀλήθεια μποροῦμε νὰ συνειδητοποι­ήσουμε τί δύναμη ἔχει ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου; Ἐφόσον ὁ Θεὸς Πατέρας δέχεται καὶ δὲν περιφρονεῖ τὶς προσευ­χὲς τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, πῶς εἶ­ναι δυνατὸν νὰ παραβλέψει τὴν ἀρχιερατικὴ μεσιτεία τοῦ Υἱοῦ του;
Ἂς αἰσθανόμαστε λοιπὸν ἀσφαλεῖς, διότι ἀνήκουμε στὸν Κύριο. Στὸν Καλὸ Ποιμένα ποὺ δὲν θέλει νὰ χαθεῖ κανένα ἀπὸ τὰ πρόβατά του.
Παράλληλα ἂς φιλοτιμούμαστε νὰ ἀν­­­ταποκρινόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Θε­­­­­οῦ. Διότι καὶ ὁ Ἰούδας, ἂν καὶ ὁ Κύριος προσευχήθηκε καὶ γι’ αὐτὸν τόσες φορές, χάθηκε! Μόνος του διάλεξε τὸ δρόμο τῆς ἀπώλειας. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπόν, ὥστε ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου νὰ μὴ βρίσκει ἐμπόδιο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, ἀλλὰ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.
Ἄξιοι μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἀναδείχθηκαν καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε σήμερα. Ἔζησαν σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου τὸ ψεῦδος καὶ ἡ πλάνη τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν ἀπειλοῦσαν τὴ συν­οχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴ ­δύνα­μη ὅ­­­μως τῆς ἀρχιερατικῆς μεσιτείας τοῦ Κυρίου καὶ τὸν προσωπικό τους ἀγώνα ἔμειναν πιστοὶ στὸ ὄνομά του καὶ διεκήρυξαν σθεναρὰ τὴν ἀληθινὴ πίστη. Μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς ­μεταδίδουν τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ὅτι οἱ πιστοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου στὴ γῆ ἀπολαμ­βά­νουν τὴ θεϊκή του προστασία καὶ στὸν οὐρανὸ δοξάζονται μὲ αἰώνια τιμὴ καὶ δόξα!

http://www.osotir.org/

http://www.imconstantias.org.cy/