Ο θεός λέει ότι για να είσαι κατάλληλος για τον ουρανό πρέπει να ξαναγεννηθείς.
Μέσα στην Αγία Γραφή, ο θεός μας αποκαλύπτει τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορείς να αναγεννηθείς, δηλαδή τον τρόπο της σωτηρίας. Το σχέδιο αυτό είναι πολύ απλό. Μπορείς να σωθείς σήμερα. Με ποιον τρόπο;
Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσεις ότι είσαι αμαρτωλός.
Επειδή, λοιπόν, είσαι αμαρτωλός, είσαι καταδικασμένος σε θάνατο. Αυτό σημαίνει αιώνιο αποχωρισμό από το θεό και επομένως αιώνια κόλαση.
Αλλά ο θεός σε αγάπησε τόσο πολύ, ώστε έδωσε το Γιο Του το Μονογενή, τον Ιησού, για να πεθάνει Αυτός στη θέση σου πάνω στο σταυρό, και να αφαιρέσει την αμαρτία σου.
Ήταν ανάγκη ο Ιησούς να θανατωθεί και να χύσει το αίμα Του. Χωρίς να χυθεί αίμα δε γίνεται συγχώρηση αμαρτιών.
Παρόλο που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, ο θεός λέει ότι οι δικές μου και οι δικές σου αμαρτίες έχουν φορτωθεί πάνω στον Ιησού και ότι Αυτός πέθανε στη θέση μας. Έγινε, δηλαδή, ο αντικαταστάτης μας. Είναι αλήθεια. Ο θεός δεν ψεύδεται.
Ο θεός παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν.
Μετάνοια σημαίνει αναγνώριση της αμαρτωλότητας και αλλαγή σκέψεων και πορείας στη ζωή, έτσι που να ζει πια κανείς σύμφωνα με το θέλημα του θεού. Αυτό βρίσκεται επίσης σε πλήρη συμφωνία με το έργο που έχει επιτελέσει ο Χριστός για μας πάνω στο σταυρό.
Να θυμάσαι αυτό. Ότι για να σώσεις άλλες ψυχές πρώτα πρέπει να σώσεις την δική σου.
Την σωτηρία της ψυχής σου μην περιμένεις να στην φέρει κάποιος άνθρωπος. Μόνο ο Ιησούς Χριστός θα στην φέρει και σε Αυτόν πρέπει να μιλήσεις. Φυσικό είναι να βρεις εμπόδιο για να του μιλήσεις. Το εμπόδιο αυτό είναι ο διάβολος. Και θέλω να σου κάνω το εξής ερώτημα. Πως θα βοηθήσεις άλλους ανθρώπους να νικήσουν τον διάβολο όταν εσύ δεν το έχεις καταφέρει?
Πως θα οδηγήσεις έναν άνθρωπο στην μετάνοια όταν εσύ δεν έχεις μετάνοια?
Πως θα ομολογήσουμε για τον Ιησού Χριστό, που Αυτός είπε, δεν ήρθα για να κρίνω τον κόσμο αλλά για να σώσω τον κόσμο, ενώ εμείς κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα.
Χωρίς να είμαστε σε θέση ,να ξέρουμε όλες τις παραμέτρους ,καταλήγουμε εμείς σε δικά μας συμπεράσματα ,και κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις, για έναν άνθρωπο και τις ενέργειες του.Και μεταξύ μας, σπάνια κρίνουμε καλοπροαίρετα κάποιον. Πάντα έχουμε στο στόμα μας ,εύκαιρη μια κακία να πούμε, ενώ η καλή κουβέντα δύσκολα βγαίνει. Εκτός βέβαια ,εάν αυτός που κρίνουμε ,είμαστε εμείς. Εκεί ξαφνικά θα βρούμε ένα σωρό δικαιολογίες, και ελαφρυντικά για να κρίνουμε την στάση μας ,απέναντι στους άλλους. Τα ελαφρυντικά που εξασφαλίζουμε για τον εαυτό μας, δεν επιτρέπουμε να υπάρχουν, για τους άλλους. Όχι βέβαια. Αφού εμείς νομίζουμε ότι έχουμε κρίνει σωστά, πάει και τελείωσε. Και έτσι περνά η ζωή, δηλητηριάζοντας τις σκέψεις μας ,με κακία για τους άλλους, αρχίζει το δηλητήριο της κακίας ,να ρέει στο αίμα μας ,και ποτίζουμε από κακία τελικά. Αν όμως, τις ώρες που σπαταλήσαμε για να κρίνουμε τους άλλους, τις διαθέταμε για να κρίνουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας, σίγουρα θα είχαμε γίνει όλοι ,πολύ καλύτεροι άνθρωποι. Όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, πάντα είμαστε ελαστικοί και γεμάτοι δικαιολογίες. Κρύβουμε την αλήθεια ακόμα και από εμάς. Με αποτέλεσμα να μην γινόμαστε καλύτεροι.
Κάπως έτσι λειτουργεί το κακό . Ξεκινάμε με το να κρίνουμε κακοπροαίρετα τους άλλους, ποτίζουμε τα κύτταρα μας με την κακία ,που εκπέμπει αυτή η συμπεριφορά, και χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε την ανάγκη να ζούμε μέσα στο κακό, προχωρώντας στο επόμενο στάδιο ,που είναι η κατασκευή και διασπορά φανταστικών γεγονότων, ή κάτι που έστω ακούσαμε, αλλά χωρίς να μπούμε στον κόπο ,να μάθουμε πρώτα αν είναι αλήθεια.
Κι όμως. Ο καλός θεός, μας έδωσε όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα .
Μας έδωσε μυαλό, στο οποίο καταγράφονται οι εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας ,αλλά και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που χρειαζόμαστε, για την λήψη μιας σωστής απόφασης.
Μας έδωσε ψυχή ,για να φιλτράρουμε αυτήν την απόφαση που καταλήξαμε, μέσα από τον συναισθηματικό μας κόσμο, ούτος ώστε να ξέρουμε αν η σωστή και κατά την γνώμη μας ,αντικειμενική απόφαση που βγάλαμε ,ταιριάζει με τον εσωτερικό μας κόσμο, πριν την εκφράσουμε σε άλλους.
Πολλές φορές κάτι που φαντάζει σωστό σαν συμπέρασμα, δεν πρέπει να ειπωθεί, γιατί η ψυχή μας κατά το φιλτράρισμα αυτής της απόφασης, θα μας θυμίσει ότι κάτι τέτοιο ,θα στεναχωρήσει κάποιον άνθρωπο, θα του κάνει κακό, θα τον πληγώσει.
Και ανάλογα με την ποιότητα της ψυχής που έχει ο κάθε ένας, θα πράξει τα ανάλογα.
Και βέβαια ο καλός Θεός, μας έδωσε και την υπομονή.
Συνήθως όταν καταλήγουμε σε κάποιο συμπέρασμα , δεν έχουμε σε γνώση μας, όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε ,προκειμένου να καταλήξουμε σε δίκαια κρίση.
Δεν έχουμε λάβει καθόλου υπ όψιν μας, την θέση του άλλου.
Δεν έχουμε ακούσει, ούτε καν την άποψη του περί κάποιου θέματος ,που εμείς έχουμε βγάλει απόφαση και κρίση για αυτόν.
Έτσι τις περισσότερες φορές, όταν κάνουμε γνωστό το συμπέρασμα μας, αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε εκ των υστέρων συγνώμη, όταν μάθουμε και άλλα πράγματα ,με τις εξηγήσεις που θα μας δοθούν.
Μια φορά, δύο φορές, πολλές φορές. Πόσες φορές αλήθεια έχουμε υποχρεωθεί να ζητήσουμε συγνώμη, εκ των υστέρων, για μια λανθασμένη μας κρίση; Για ένα λάθος συμπέρασμα;
Και όμως εξακολουθούμε και το κάνουμε. Καθημερινά.
Πολλές φορές.
Και το μυαλό έχουμε, για να θυμόμαστε ,από προηγούμενα λάθη μας, και την ψυχή έχουμε για να φιλτράρει με το συναίσθημα τις αποφάσεις μας……{ Και ας μην ξεχνάμε όλοι λέμε ότι έχουμε καλή ψυχή}
Υπομονή όμως δεν έχουμε. Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε ,να κρίνουμε, να αποδείξουμε ότι ξέρουμε τα πάντα ,και αμέσως καταλήγουμε σε συμπεράσματα ,που ενοχοποιούν κάποιον άλλο ενώ αφήνουν εμάς στο απυρόβλητο.
Και βέβαια, πάντα μετά έρχεται η συγνώμη.
Ευτυχώς για εμάς ,που ο καλός Θεός έχει υπομονή.
Ξέρει ότι είμαστε παιδάκια ,που παίζουν στην αυλή του σχολείου του. Και μας συγχωρεί πολλά.
Έως πότε όμως; Κάποτε πρέπει να μάθουμε.
Κάποτε θα τελειώσει το διάλειμμα ,και θα πάμε να δώσουμε εξετάσεις.
Πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα λοιπόν, όταν κρίνουμε τις ενέργειες ή την παρουσία κάποιου.
Διότι αν χωρίς σοφία και γνώση ,των πραγματικών λόγων ,που τον οδήγησαν να πάρει τις αποφάσεις του, των οποίων τώρα εμείς καταδικάζουμε το αποτέλεσμα ,και τον στήνουμε στον τοίχο, αν λέω, αν, τον αδικούμε ,τότε έρχεται η ζωή ,να μας βάλει στο ίδιο μονοπάτι που ήταν αυτός, να περάσουμε τις ίδιες ακριβώς δοκιμασίες, βάσανα και δυσκολίες ,για να δείξουμε τι άλλο αξίζουμε, εκτός από κριτές.
Να δείξουμε τι επιλογές θα κάνουμε εμείς αν βρεθούμε στην θέση του.
Μόνο που αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ζωή, πονάει πολύ.
Για αυτό καλό είναι ,πριν κρίνουμε κάποιον χωρίς να ξέρουμε, απλά και μόνο επειδή μας είναι εύκολο να κρίνουμε ,να σκεφτούμε πρώτα αν θα θέλαμε ,να βρεθούμε στην θέση του.
Γιατί μπορεί και να βρεθούμε.
Και στο κάτω κάτω ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Είναι τόσο απαραίτητο για την ύπαρξη μας ,να κρίνουμε τους άλλους;
Ας μην ξεχνάμε, ότι τον μισό χρόνο που διαθέτουμε ,για να σχολιάζουμε ,και να κρίνουμε τις ζωές και τις ενέργειες των άλλων, αν τον ξοδεύαμε για να κρίνουμε, και να διορθώσουμε τον εαυτό μας, θα ήμασταν τώρα πολύ πολύ καλύτεροι άνθρωποι.
Τόσο πολύ καλύτεροι , που θα ξέραμε ήδη ότι είναι λάθος να κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε.
Και θα κοιτάγαμε την δουλειά μας.
Κάποιοι όχι μόνο δεν κοιτάνε την δουλειά τους, όχι μόνο δεν σταματάνε να κρίνουνε τους άλλους, αλλά όταν δεν έχουν κάτι για να κρίνουν, το δημιουργούν αυτοί. Έτσι για να έχουν κάτι να κάνουν, κάτι να έχουνε να λένε.
Κάποιοι, πολλοί ανάμεσα μας λοιπόν, ξυπνάνε το πρωί, μπαίνουν με φούρια στο κυνήγι της ημέρας, προσπαθώντας να αφαιρέσουν δύναμη από τον συνάνθρωπο τους ,για να ενισχύσουν την δική τους θέση και υπόσταση, στον κόσμο τους, {έναν κόσμο με χάρτινα θεμέλια} ,αδιαφορώντας για το ποιόν θα πληγώσουν ,ή καταστρέψουν άδικα σήμερα, για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Διαδίδουν με καμάρι στο καφενείο που θα βρεθούν, άσχημα και κακά πράγματα, για ότι ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ή για ότι τάχα έχουν ακούσει ,για όποιον φουκαρά συνάνθρωπο τους έχουν βάλει στο μάτι, οι υπόλοιποι που ΑΚΟΥΝ και αυτοί, εκλαμβάνουν σαν γεγονότα αυτά που ο προηγούμενος ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ, και μεταδίδουν βέβαια ,και αυτοί τις ειδήσεις σαν ΓΕΓΟΝΟΤΑ πλέον.
Τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ αυτά τώρα, θα τα παραλάβουν οι κουτσομπόλες για είδηση ,και θα βγάλουν έκτακτο παράρτημα ,τρέχοντας από σπίτι σε σπίτι ,ή στα τηλέφωνα, να μιλάνε για γεγονότα που έγιναν γεγονότα, επειδή απλά κάποιος ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
Κάπως έτσι παιδιά μου λειτουργεί το κακό . Ξεκινάμε με το να κρίνουμε κακοπροαίρετα τους άλλους, ποτίζουμε τα κύτταρα μας με την κακία ,που εκπέμπει αυτή η συμπεριφορά, και χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε την ανάγκη να ζούμε μέσα στο κακό, προχωρώντας στο επόμενο στάδιο ,που είναι η κατασκευή και διασπορά φανταστικών γεγονότων, ή κάτι που έστω ακούσαμε, αλλά χωρίς να μπούμε στον κόπο ,να μάθουμε πρώτα αν είναι αλήθεια.
Αρκεί να έχουμε κάτι κακό ,να πούμε για κάποιον άλλο.
Κανένας δεν έχει διάθεση, να παρουσιάζει κάποιον σαν καλύτερο από αυτόν.
Έτσι λοιπόν , ανόητα και χωρίς συνείδηση ευθύνης, διαβάλουν ανθρώπους, καταστρέφουν οικογένειες, προσβάλουν την ηθική κάποιων άλλων, και γενικά κάνουν το έργο του κακού, με πολύ μεγάλη ευκολία.
Και βέβαια, θα επιστρέψουν το βράδυ σπίτι τους, νιώθοντας πολύ μεγάλοι, φυσικό, αφού όλους τους άλλους που έπιασαν σήμερα στο στόμα τους, τους έχουν μειώσει και τσαλαπατήσει, θα σκεπαστούν με την κουβερτούλα τους για προστασία από το κρύο, και θα νιώθουν υπέροχα. Εκτέλεσαν και σήμερα το καθήκον τους, ΣΑΝ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Ειλικρινά. Αν ήξεραν οι άνθρωποι ,με τι κριτήρια θα κερδίσουν την αιώνια ζωή στους ουρανούς, θα έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ, για την ευκαιρία που τους δόθηκε ,και την χάσανε.
Δεν αρκούν οι μετάνοιες στις εικόνες, οι νηστείες και οι συχνοί εκκλησιασμοί ,για να πάει κάποιος στον Παράδεισο.
Όλα αυτά μας τα παρέχει η εκκλησία μας ,με σκοπό να εξελιχθεί η ψυχή μας και να εξαγνιστεί.
Εργαλεία του Θεού είναι, για να γίνουμε αληθινά καλύτεροι άνθρωποι. Αν με τα όπλα της εκκλησίας μας, όμως δεν καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι ,τότε η εικόνα του καλού Χριστιανού που προβάλουμε, είναι απλά εφέ για τους υπόλοιπους. Τους ανθρώπους ξεγελάμε. Όχι τον Ουρανό.
Ας φανταστούμε με εικόνες στο μυαλό μας, αυτά που θα πω τώρα.
Πάμε όταν έρθει η ώρα μας ,και εμείς στον Δημιουργό μας.
Πάμε στον Θεό.
Καλώς τον. Περιμένεις να σε κρίνω παιδί μου;
Να δω αν ήσουν αληθινός, αν είχες ακεραιότητα; Αν ήσουν έντιμος; Αν ήσουν σωστός άνθρωπος; Αν είχες περιεχόμενο; Αν είσαι άξιος να μείνεις εδώ μαζί μου; Αν ήσουν ειλικρινής; Ωραία λοιπόν.
Θα σου δείξω την ζωή σου. Κρίνε εσύ τον εαυτό σου μετά , και από την κρίση που θα κάνεις, θα καταλάβω αν είσαι όλα αυτά που ανέφερα. Αν είσαι άξιος να μένεις ,κοντά στο Φώς της αλήθειας.
Και μόλις χάσαμε τον Παράδεισο.
Γιατί αν κρίνουμε εκεί ψηλά τον εαυτό μας ,όπως είχαμε συνηθίσει να τον κρίνουμε εδώ στην Γή, με δικαιολογίες και ελαφρυντικά, θα έχουμε δείξει αμέσως στον Θεό ,ότι δεν είμαστε άξιοι.
Ακόμα και εκεί προσποιούμαστε.
Από την άλλη ,αν κρίνουμε τον εαυτό μας με ακεραιότητα, πάλι χάσαμε.
Γιατί θα αποδειχτεί ότι ήμασταν λάθος άνθρωποι.
Τι δίλημμα και αυτό; Όπως και να έχει θα είμαστε οι χαμένοι;
Όχι βέβαια. Υπάρχει τρόπος να σωθούμε.
Ποιος είναι αυτός; Να μάθουμε από εδώ και εμπρός ,πριν πάμε στον ουρανό ,όσο έχουμε ακόμα την ευκαιρία, όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, να τον κρίνουμε σαν να ήταν μπροστά ο Θεός.
Έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε πρώτα την δική μας ψυχή και μετά θα μπορούμε να σώσουμε κι άλλες ψυχές.
Έχουμε το εργαλείο. Αυτό το εργαλείο είναι η μετάνοια μας η πραγματική και όχι η υποκριτική.
Τώρα, αυτή τη στιγμή, όπου κι αν βρίσκεσαι, ανασήκωσε με μετάνοια και πίστη την καρδιά σου στο θεό και πες Του την προσευχή που είπε και ο Τελώνης: «θεέ μου, ελέησε με τον αμαρτωλό» (Λουκ. 18: 13). Πες τούτη την προσευχή στον Κύριο: «θεέ μου, ξέρω πως είμαι αμαρτωλός. Πιστεύω ότι ο Χριστός πλήρωσε πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μου την ποινή που μου άρμοζε για την αμαρτία μου. Πιστεύω ότι ο θάνατος Του, η ταφή Του και η ανάσταση Του έγιναν για μένα. Τον δέχομαι τώρα ως Σωτήρα μου. Σ’ ευχαριστώ για τη συγχώρηση των αμαρτιών μου, για το δώρο της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, που οφείλονται στη μεγάλη λυτρωτική Σου χάρη. Σ’ ευχαριστώ Κύριε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού. Αμήν».
Απλά, εμπιστεύσου στο Λόγο του θεού και δέξου με πίστη τη σωτηρία που Αυτός σου προσφέρει λέγοντας σου: «Πίστεψε και θα σωθείς». Καμιά εκκλησία, καμιά καλή πράξη, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε σώσει. Ο θεός είναι που σου δίνει τη σωτηρία. Ολόκληρη!
Ομολόγησε μπροστά στους ανθρώπους τον Ιησού Χριστό και Αυτός θα σε ομολογήσει στον Πατερά Του.
Μέσα στην Αγία Γραφή, ο θεός μας αποκαλύπτει τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορείς να αναγεννηθείς, δηλαδή τον τρόπο της σωτηρίας. Το σχέδιο αυτό είναι πολύ απλό. Μπορείς να σωθείς σήμερα. Με ποιον τρόπο;
Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσεις ότι είσαι αμαρτωλός.
Επειδή, λοιπόν, είσαι αμαρτωλός, είσαι καταδικασμένος σε θάνατο. Αυτό σημαίνει αιώνιο αποχωρισμό από το θεό και επομένως αιώνια κόλαση.
Αλλά ο θεός σε αγάπησε τόσο πολύ, ώστε έδωσε το Γιο Του το Μονογενή, τον Ιησού, για να πεθάνει Αυτός στη θέση σου πάνω στο σταυρό, και να αφαιρέσει την αμαρτία σου.
Ήταν ανάγκη ο Ιησούς να θανατωθεί και να χύσει το αίμα Του. Χωρίς να χυθεί αίμα δε γίνεται συγχώρηση αμαρτιών.
Παρόλο που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, ο θεός λέει ότι οι δικές μου και οι δικές σου αμαρτίες έχουν φορτωθεί πάνω στον Ιησού και ότι Αυτός πέθανε στη θέση μας. Έγινε, δηλαδή, ο αντικαταστάτης μας. Είναι αλήθεια. Ο θεός δεν ψεύδεται.
Ο θεός παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν.
Μετάνοια σημαίνει αναγνώριση της αμαρτωλότητας και αλλαγή σκέψεων και πορείας στη ζωή, έτσι που να ζει πια κανείς σύμφωνα με το θέλημα του θεού. Αυτό βρίσκεται επίσης σε πλήρη συμφωνία με το έργο που έχει επιτελέσει ο Χριστός για μας πάνω στο σταυρό.
Να θυμάσαι αυτό. Ότι για να σώσεις άλλες ψυχές πρώτα πρέπει να σώσεις την δική σου.
Την σωτηρία της ψυχής σου μην περιμένεις να στην φέρει κάποιος άνθρωπος. Μόνο ο Ιησούς Χριστός θα στην φέρει και σε Αυτόν πρέπει να μιλήσεις. Φυσικό είναι να βρεις εμπόδιο για να του μιλήσεις. Το εμπόδιο αυτό είναι ο διάβολος. Και θέλω να σου κάνω το εξής ερώτημα. Πως θα βοηθήσεις άλλους ανθρώπους να νικήσουν τον διάβολο όταν εσύ δεν το έχεις καταφέρει?
Πως θα οδηγήσεις έναν άνθρωπο στην μετάνοια όταν εσύ δεν έχεις μετάνοια?
Πως θα ομολογήσουμε για τον Ιησού Χριστό, που Αυτός είπε, δεν ήρθα για να κρίνω τον κόσμο αλλά για να σώσω τον κόσμο, ενώ εμείς κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα.
Χωρίς να είμαστε σε θέση ,να ξέρουμε όλες τις παραμέτρους ,καταλήγουμε εμείς σε δικά μας συμπεράσματα ,και κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις, για έναν άνθρωπο και τις ενέργειες του.Και μεταξύ μας, σπάνια κρίνουμε καλοπροαίρετα κάποιον. Πάντα έχουμε στο στόμα μας ,εύκαιρη μια κακία να πούμε, ενώ η καλή κουβέντα δύσκολα βγαίνει. Εκτός βέβαια ,εάν αυτός που κρίνουμε ,είμαστε εμείς. Εκεί ξαφνικά θα βρούμε ένα σωρό δικαιολογίες, και ελαφρυντικά για να κρίνουμε την στάση μας ,απέναντι στους άλλους. Τα ελαφρυντικά που εξασφαλίζουμε για τον εαυτό μας, δεν επιτρέπουμε να υπάρχουν, για τους άλλους. Όχι βέβαια. Αφού εμείς νομίζουμε ότι έχουμε κρίνει σωστά, πάει και τελείωσε. Και έτσι περνά η ζωή, δηλητηριάζοντας τις σκέψεις μας ,με κακία για τους άλλους, αρχίζει το δηλητήριο της κακίας ,να ρέει στο αίμα μας ,και ποτίζουμε από κακία τελικά. Αν όμως, τις ώρες που σπαταλήσαμε για να κρίνουμε τους άλλους, τις διαθέταμε για να κρίνουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας, σίγουρα θα είχαμε γίνει όλοι ,πολύ καλύτεροι άνθρωποι. Όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, πάντα είμαστε ελαστικοί και γεμάτοι δικαιολογίες. Κρύβουμε την αλήθεια ακόμα και από εμάς. Με αποτέλεσμα να μην γινόμαστε καλύτεροι.
Κάπως έτσι λειτουργεί το κακό . Ξεκινάμε με το να κρίνουμε κακοπροαίρετα τους άλλους, ποτίζουμε τα κύτταρα μας με την κακία ,που εκπέμπει αυτή η συμπεριφορά, και χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε την ανάγκη να ζούμε μέσα στο κακό, προχωρώντας στο επόμενο στάδιο ,που είναι η κατασκευή και διασπορά φανταστικών γεγονότων, ή κάτι που έστω ακούσαμε, αλλά χωρίς να μπούμε στον κόπο ,να μάθουμε πρώτα αν είναι αλήθεια.
Κι όμως. Ο καλός θεός, μας έδωσε όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα .
Μας έδωσε μυαλό, στο οποίο καταγράφονται οι εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας ,αλλά και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που χρειαζόμαστε, για την λήψη μιας σωστής απόφασης.
Μας έδωσε ψυχή ,για να φιλτράρουμε αυτήν την απόφαση που καταλήξαμε, μέσα από τον συναισθηματικό μας κόσμο, ούτος ώστε να ξέρουμε αν η σωστή και κατά την γνώμη μας ,αντικειμενική απόφαση που βγάλαμε ,ταιριάζει με τον εσωτερικό μας κόσμο, πριν την εκφράσουμε σε άλλους.
Πολλές φορές κάτι που φαντάζει σωστό σαν συμπέρασμα, δεν πρέπει να ειπωθεί, γιατί η ψυχή μας κατά το φιλτράρισμα αυτής της απόφασης, θα μας θυμίσει ότι κάτι τέτοιο ,θα στεναχωρήσει κάποιον άνθρωπο, θα του κάνει κακό, θα τον πληγώσει.
Και ανάλογα με την ποιότητα της ψυχής που έχει ο κάθε ένας, θα πράξει τα ανάλογα.
Και βέβαια ο καλός Θεός, μας έδωσε και την υπομονή.
Συνήθως όταν καταλήγουμε σε κάποιο συμπέρασμα , δεν έχουμε σε γνώση μας, όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε ,προκειμένου να καταλήξουμε σε δίκαια κρίση.
Δεν έχουμε λάβει καθόλου υπ όψιν μας, την θέση του άλλου.
Δεν έχουμε ακούσει, ούτε καν την άποψη του περί κάποιου θέματος ,που εμείς έχουμε βγάλει απόφαση και κρίση για αυτόν.
Έτσι τις περισσότερες φορές, όταν κάνουμε γνωστό το συμπέρασμα μας, αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε εκ των υστέρων συγνώμη, όταν μάθουμε και άλλα πράγματα ,με τις εξηγήσεις που θα μας δοθούν.
Μια φορά, δύο φορές, πολλές φορές. Πόσες φορές αλήθεια έχουμε υποχρεωθεί να ζητήσουμε συγνώμη, εκ των υστέρων, για μια λανθασμένη μας κρίση; Για ένα λάθος συμπέρασμα;
Και όμως εξακολουθούμε και το κάνουμε. Καθημερινά.
Πολλές φορές.
Και το μυαλό έχουμε, για να θυμόμαστε ,από προηγούμενα λάθη μας, και την ψυχή έχουμε για να φιλτράρει με το συναίσθημα τις αποφάσεις μας……{ Και ας μην ξεχνάμε όλοι λέμε ότι έχουμε καλή ψυχή}
Υπομονή όμως δεν έχουμε. Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε ,να κρίνουμε, να αποδείξουμε ότι ξέρουμε τα πάντα ,και αμέσως καταλήγουμε σε συμπεράσματα ,που ενοχοποιούν κάποιον άλλο ενώ αφήνουν εμάς στο απυρόβλητο.
Και βέβαια, πάντα μετά έρχεται η συγνώμη.
Ευτυχώς για εμάς ,που ο καλός Θεός έχει υπομονή.
Ξέρει ότι είμαστε παιδάκια ,που παίζουν στην αυλή του σχολείου του. Και μας συγχωρεί πολλά.
Έως πότε όμως; Κάποτε πρέπει να μάθουμε.
Κάποτε θα τελειώσει το διάλειμμα ,και θα πάμε να δώσουμε εξετάσεις.
Πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα λοιπόν, όταν κρίνουμε τις ενέργειες ή την παρουσία κάποιου.
Διότι αν χωρίς σοφία και γνώση ,των πραγματικών λόγων ,που τον οδήγησαν να πάρει τις αποφάσεις του, των οποίων τώρα εμείς καταδικάζουμε το αποτέλεσμα ,και τον στήνουμε στον τοίχο, αν λέω, αν, τον αδικούμε ,τότε έρχεται η ζωή ,να μας βάλει στο ίδιο μονοπάτι που ήταν αυτός, να περάσουμε τις ίδιες ακριβώς δοκιμασίες, βάσανα και δυσκολίες ,για να δείξουμε τι άλλο αξίζουμε, εκτός από κριτές.
Να δείξουμε τι επιλογές θα κάνουμε εμείς αν βρεθούμε στην θέση του.
Μόνο που αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ζωή, πονάει πολύ.
Για αυτό καλό είναι ,πριν κρίνουμε κάποιον χωρίς να ξέρουμε, απλά και μόνο επειδή μας είναι εύκολο να κρίνουμε ,να σκεφτούμε πρώτα αν θα θέλαμε ,να βρεθούμε στην θέση του.
Γιατί μπορεί και να βρεθούμε.
Και στο κάτω κάτω ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Είναι τόσο απαραίτητο για την ύπαρξη μας ,να κρίνουμε τους άλλους;
Ας μην ξεχνάμε, ότι τον μισό χρόνο που διαθέτουμε ,για να σχολιάζουμε ,και να κρίνουμε τις ζωές και τις ενέργειες των άλλων, αν τον ξοδεύαμε για να κρίνουμε, και να διορθώσουμε τον εαυτό μας, θα ήμασταν τώρα πολύ πολύ καλύτεροι άνθρωποι.
Τόσο πολύ καλύτεροι , που θα ξέραμε ήδη ότι είναι λάθος να κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε.
Και θα κοιτάγαμε την δουλειά μας.
Κάποιοι όχι μόνο δεν κοιτάνε την δουλειά τους, όχι μόνο δεν σταματάνε να κρίνουνε τους άλλους, αλλά όταν δεν έχουν κάτι για να κρίνουν, το δημιουργούν αυτοί. Έτσι για να έχουν κάτι να κάνουν, κάτι να έχουνε να λένε.
Κάποιοι, πολλοί ανάμεσα μας λοιπόν, ξυπνάνε το πρωί, μπαίνουν με φούρια στο κυνήγι της ημέρας, προσπαθώντας να αφαιρέσουν δύναμη από τον συνάνθρωπο τους ,για να ενισχύσουν την δική τους θέση και υπόσταση, στον κόσμο τους, {έναν κόσμο με χάρτινα θεμέλια} ,αδιαφορώντας για το ποιόν θα πληγώσουν ,ή καταστρέψουν άδικα σήμερα, για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Διαδίδουν με καμάρι στο καφενείο που θα βρεθούν, άσχημα και κακά πράγματα, για ότι ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ή για ότι τάχα έχουν ακούσει ,για όποιον φουκαρά συνάνθρωπο τους έχουν βάλει στο μάτι, οι υπόλοιποι που ΑΚΟΥΝ και αυτοί, εκλαμβάνουν σαν γεγονότα αυτά που ο προηγούμενος ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ, και μεταδίδουν βέβαια ,και αυτοί τις ειδήσεις σαν ΓΕΓΟΝΟΤΑ πλέον.
Τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ αυτά τώρα, θα τα παραλάβουν οι κουτσομπόλες για είδηση ,και θα βγάλουν έκτακτο παράρτημα ,τρέχοντας από σπίτι σε σπίτι ,ή στα τηλέφωνα, να μιλάνε για γεγονότα που έγιναν γεγονότα, επειδή απλά κάποιος ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
Κάπως έτσι παιδιά μου λειτουργεί το κακό . Ξεκινάμε με το να κρίνουμε κακοπροαίρετα τους άλλους, ποτίζουμε τα κύτταρα μας με την κακία ,που εκπέμπει αυτή η συμπεριφορά, και χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε την ανάγκη να ζούμε μέσα στο κακό, προχωρώντας στο επόμενο στάδιο ,που είναι η κατασκευή και διασπορά φανταστικών γεγονότων, ή κάτι που έστω ακούσαμε, αλλά χωρίς να μπούμε στον κόπο ,να μάθουμε πρώτα αν είναι αλήθεια.
Αρκεί να έχουμε κάτι κακό ,να πούμε για κάποιον άλλο.
Κανένας δεν έχει διάθεση, να παρουσιάζει κάποιον σαν καλύτερο από αυτόν.
Έτσι λοιπόν , ανόητα και χωρίς συνείδηση ευθύνης, διαβάλουν ανθρώπους, καταστρέφουν οικογένειες, προσβάλουν την ηθική κάποιων άλλων, και γενικά κάνουν το έργο του κακού, με πολύ μεγάλη ευκολία.
Και βέβαια, θα επιστρέψουν το βράδυ σπίτι τους, νιώθοντας πολύ μεγάλοι, φυσικό, αφού όλους τους άλλους που έπιασαν σήμερα στο στόμα τους, τους έχουν μειώσει και τσαλαπατήσει, θα σκεπαστούν με την κουβερτούλα τους για προστασία από το κρύο, και θα νιώθουν υπέροχα. Εκτέλεσαν και σήμερα το καθήκον τους, ΣΑΝ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Ειλικρινά. Αν ήξεραν οι άνθρωποι ,με τι κριτήρια θα κερδίσουν την αιώνια ζωή στους ουρανούς, θα έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ, για την ευκαιρία που τους δόθηκε ,και την χάσανε.
Δεν αρκούν οι μετάνοιες στις εικόνες, οι νηστείες και οι συχνοί εκκλησιασμοί ,για να πάει κάποιος στον Παράδεισο.
Όλα αυτά μας τα παρέχει η εκκλησία μας ,με σκοπό να εξελιχθεί η ψυχή μας και να εξαγνιστεί.
Εργαλεία του Θεού είναι, για να γίνουμε αληθινά καλύτεροι άνθρωποι. Αν με τα όπλα της εκκλησίας μας, όμως δεν καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι ,τότε η εικόνα του καλού Χριστιανού που προβάλουμε, είναι απλά εφέ για τους υπόλοιπους. Τους ανθρώπους ξεγελάμε. Όχι τον Ουρανό.
Ας φανταστούμε με εικόνες στο μυαλό μας, αυτά που θα πω τώρα.
Πάμε όταν έρθει η ώρα μας ,και εμείς στον Δημιουργό μας.
Πάμε στον Θεό.
Καλώς τον. Περιμένεις να σε κρίνω παιδί μου;
Να δω αν ήσουν αληθινός, αν είχες ακεραιότητα; Αν ήσουν έντιμος; Αν ήσουν σωστός άνθρωπος; Αν είχες περιεχόμενο; Αν είσαι άξιος να μείνεις εδώ μαζί μου; Αν ήσουν ειλικρινής; Ωραία λοιπόν.
Θα σου δείξω την ζωή σου. Κρίνε εσύ τον εαυτό σου μετά , και από την κρίση που θα κάνεις, θα καταλάβω αν είσαι όλα αυτά που ανέφερα. Αν είσαι άξιος να μένεις ,κοντά στο Φώς της αλήθειας.
Και μόλις χάσαμε τον Παράδεισο.
Γιατί αν κρίνουμε εκεί ψηλά τον εαυτό μας ,όπως είχαμε συνηθίσει να τον κρίνουμε εδώ στην Γή, με δικαιολογίες και ελαφρυντικά, θα έχουμε δείξει αμέσως στον Θεό ,ότι δεν είμαστε άξιοι.
Ακόμα και εκεί προσποιούμαστε.
Από την άλλη ,αν κρίνουμε τον εαυτό μας με ακεραιότητα, πάλι χάσαμε.
Γιατί θα αποδειχτεί ότι ήμασταν λάθος άνθρωποι.
Τι δίλημμα και αυτό; Όπως και να έχει θα είμαστε οι χαμένοι;
Όχι βέβαια. Υπάρχει τρόπος να σωθούμε.
Ποιος είναι αυτός; Να μάθουμε από εδώ και εμπρός ,πριν πάμε στον ουρανό ,όσο έχουμε ακόμα την ευκαιρία, όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, να τον κρίνουμε σαν να ήταν μπροστά ο Θεός.
Έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε πρώτα την δική μας ψυχή και μετά θα μπορούμε να σώσουμε κι άλλες ψυχές.
Έχουμε το εργαλείο. Αυτό το εργαλείο είναι η μετάνοια μας η πραγματική και όχι η υποκριτική.
Τώρα, αυτή τη στιγμή, όπου κι αν βρίσκεσαι, ανασήκωσε με μετάνοια και πίστη την καρδιά σου στο θεό και πες Του την προσευχή που είπε και ο Τελώνης: «θεέ μου, ελέησε με τον αμαρτωλό» (Λουκ. 18: 13). Πες τούτη την προσευχή στον Κύριο: «θεέ μου, ξέρω πως είμαι αμαρτωλός. Πιστεύω ότι ο Χριστός πλήρωσε πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μου την ποινή που μου άρμοζε για την αμαρτία μου. Πιστεύω ότι ο θάνατος Του, η ταφή Του και η ανάσταση Του έγιναν για μένα. Τον δέχομαι τώρα ως Σωτήρα μου. Σ’ ευχαριστώ για τη συγχώρηση των αμαρτιών μου, για το δώρο της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, που οφείλονται στη μεγάλη λυτρωτική Σου χάρη. Σ’ ευχαριστώ Κύριε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού. Αμήν».
Απλά, εμπιστεύσου στο Λόγο του θεού και δέξου με πίστη τη σωτηρία που Αυτός σου προσφέρει λέγοντας σου: «Πίστεψε και θα σωθείς». Καμιά εκκλησία, καμιά καλή πράξη, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε σώσει. Ο θεός είναι που σου δίνει τη σωτηρία. Ολόκληρη!
Ομολόγησε μπροστά στους ανθρώπους τον Ιησού Χριστό και Αυτός θα σε ομολογήσει στον Πατερά Του.
π. Θεόφιλος
http://www.agiosxaralampos.gr/kapote-prepei-na-mathoyme-alla-theloyme-pater-theofilos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου