Ο Απόστολος της Κυριακής

Ἀπόστολος 29 Ἰανουαρίου 2017, ιζ΄ Κυριακῆς: Β΄ Κορ. ς΄ 16 - ζ΄ 1

Ἀδελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παν­τοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, ­καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁ­­­γιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

«Ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος»

Ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ ἱεροὶ ναοὶ γύρω μας. Εἰδικὰ στὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας δὲν ὑπάρχει χωριὸ καὶ συνοικία χωρὶς τὸ δικό τους ναό. Μεγαλόπρεπα οἰκο­δο­μήματα ἢ ταπεινὰ ἐξωκκλήσια, ­γίνονται τὸ καθένα τόπος ἅγιος καὶ ἱερός, ἀ­φιερω­μένος στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ, ὅ­­­πως τὸ θέλει ἡ πίστη κι ἡ εὐλάβεια τῶν ἀνθρώπων.
Ὡστόσο τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει κάποιους ἄλ­λους ναούς. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί; –Ἐσεῖς! μᾶς ἀπαντᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Ὑ­­μεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος». Ὁ ­καθένας ἀ­­­­­­­­πὸ ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς εἶναι ἔμψυχος ναὸς στὸν ὁποῖο κατοικεῖ καὶ ἀναπαύεται ὁ ἅγιος Θεός.
Πρόκειται γιὰ μία ἐκπληκτικὴ τιμὴ ποὺ κάνει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο. Ἀξίζει λοι­πὸν σήμερα νὰ δοῦμε πῶς ἐξηγεῖται τὸ ὅτι εἴμαστε ναοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ ποιὸ εἶ­ναι τὸ χρέος μας ἀπέναντι σ’ αὐτὴν τὴν πραγματικότητα.

1. Εἴμαστε ναοὶ τοῦ Θεοῦ

Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς δημιουργίας του ὁ ἄνθρωπος φέρει ἀποτυπωμένη μέσα του τὴ θεϊκὴ σφραγίδα. Ἔτσι τὸν ἔπλασε ὁ Θεός: «κατ’ εἰκόνα» καὶ «καθ’ ὁμοίωσίν» του. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ­ἁμαρτία ἀμαύρωσε τὴ θεϊκὴ εἰκόνα ποὺ ὁ ἄν­θρω­πος ἔκρυβε μέσα του, ἦλθε στὴ γῆ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ­σαρκώθη­κε, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει καὶ νὰ ἁγιάσει τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ τὴν καταστήσει πάλι ἄξιο κατοικητήριο τῆς θεότητος.

Καὶ πράγματι! Στὸ ἑξῆς ὅποιος πιστεύ­­ει καὶ βαπτίζεται στὸ ὄνομα τοῦ ­Χρι­στοῦ, ζεῖ μιὰ ριζικὴ ἀνακαίνιση καὶ ἀποκτᾶ μιὰ ἐντελῶς νέα σχέση καὶ κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Τὸ γράφει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ ἅγιος Ἀ­­­πόστολος: «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβα­πτί­­σθη­τε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. γ΄ 27), δη­λαδή, ὅσοι ­βαπτισθήκατε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πιστεύοντας σ’ Αὐτὸν ὡς Σω­τήρα, ντυθήκατε τὸν Χριστὸ καὶ ἑνωθήκατε μαζί του. Τί θαῦμα στ’ ἀλήθεια! Ὁ Θεὸς ἑνώνεται μὲ τὸ πλάσμα του!
Τὸ ἀσύλληπτο αὐτὸ θαῦμα γίνεται πλέον ἁπτὴ πραγματικότητα γιὰ τὸν πι­στὸ χριστιανὸ ὅταν βαπτίζεται καὶ κάθε φορὰ ποὺ μεταλαμβάνει τὸ Πανάγιο Σῶ­μα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου. Τότε ἔχει πράγματι τὸν Χριστὸ «κατοικοῦντα καὶ μένοντα, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι» (Α΄ Εὐχὴ Θείας Μεταλήψεως). Ἔρχεται δηλαδὴ καὶ κατοικεῖ στὴν ψυχή του ὁ ἄπειρος καὶ ἀκατάληπτος Θεός, Αὐτὸς ποὺ δὲν Τὸν χωρεῖ ὁλόκληρο τὸ σύμπαν!
Δὲν εἶναι λόγια συμβολικὰ αὐτά. Εἶναι μία πραγματικότητα τὴν ὁποία μᾶς ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν εἶπε στοὺς μαθητές του: «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰω. ιδ΄ 23). Δηλαδὴ ἐὰν κάποιος μὲ ἀγαπᾶ, θὰ φυλάξει τὸν λόγο μου, καὶ ὁ Πατήρ μου θὰ τὸν ἀγαπήσει, καὶ θὰ ­ἔλθουμε σ’ αὐτὸν ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας μου καὶ θὰ κα­τοικήσουμε μόνιμα μέσα του μετα­βάλ­λοντας τὴν καρδιά του σὲ ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ναό μας. Νά λοιπὸν ἡ ἀσύγκριτη τιμὴ καὶ δόξα ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ ἅγιος Θεός: μᾶς κάνει ναοὺς δικούς του!

2. Τὸ χρέος μας

Εἴμαστε λοιπὸν ναοὶ τοῦ Θεοῦ! Ἄραγε ὅμως περιποιούμαστε τοὺς ἔμψυχους ναούς μας; Ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι τὸ χρέος μας. Ὅπως πονοῦμε καὶ ἀντιδροῦμε ὅταν βλέπουμε νὰ βεβηλώνεται ἢ νὰ καταστρέφεται ἕνας ἱερὸς ναός, πολὺ περισσότερο νὰ θλιβόμαστε ὅταν βλέπουμε νὰ μολύνονται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία οἱ ἔμ­ψυχοι ναοί μας. Διότι κάθε ἁμαρτία ποὺ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή μας, στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ βεβήλωση τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ.
Μὲ θλίψη καὶ αὐστηρότητα ὁ ἀπόστολος Παῦλος προειδοποιεῖ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου, ὅπου εἶχαν παρουσιαστεῖ διχοστασίες καὶ σοβαρὲς ἠθικὲς παρεκτροπές: «Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ να­ὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν» (Α΄ Κορ. γ΄ 16-17). Ἂν κανεὶς καταστρέφει τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, θὰ τὸν καταστρέψει αὐτὸν ὁ Θεός. Καὶ θὰ τὸν καταστρέψει, διότι ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιος. Εἶναι ἀφιερωμένος στὸ Θεὸ καὶ εἶναι δικό του κτῆμα. Εἶναι ἱερὸς καὶ ἀπαραβίαστος.
Ἔχουμε λοιπὸν χρέος ἱερὸ νὰ διατηροῦμε τὴν καρδιά μας καθαρὴ «ἀπὸ παν­τὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ ­πνεύματος». Κι ἂν κάποτε κάτι τὴν μολύνει, ἂς σπεύδουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἐκεῖ ἐξαλείφονται οἱ ἁμαρτίες μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κι ἔτσι ὁ ἔμψυχος ναός μας γίνεται καὶ πά­λι ὁλόλαμπρος καὶ καθαρός, ὅπως τότε ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος!

❁ ❁ ❁

Ὁπωσδήποτε θαυμάζουμε τοὺς περι­καλλεῖς ναοὺς καὶ ­ἐντυπωσιαζόμαστε ἀπὸ τὴν τέχνη καὶ τὴν ἱστορία τους, τὴ λαμπρότητα καὶ τὴ ­μεγαλοπρέπειά τους. Ὡστόσο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ­ἕ­­­νας ἄλλος ναὸς ­ἀσυγκρίτως ὡραιότε­ρος καὶ λαμπρότερος: εἶναι κά­θε ἄν­θρω­πος ποὺ διατηρεῖ τὴν καρδιά του ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καὶ τὴ στολίζει μὲ ἀρε­τές, ὅ­­­­πως ἡ πραότητα καὶ ἡ ­ὑπομονή, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη. Μακάρι κι ἐμεῖς ν’ ἀπο­κτήσουμε τέτοια καρδιά: ἁγνὴ καὶ καθαρή, στολισμένη μὲ ἅγιες ἀρετές‧ καρδιὰ ποὺ θὰ εἶναι ἄ­­­ξιο κατοικητήριο τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ!